De tweede dagtocht was meteen goed voor een kuitenbijter van formaat. De groep splitste even op omdat op Roland en Paul geen maat meer stond. Als volleerde berggeiten klauterden ze de helling op. Stilaan kwamen we in desolater gebied terecht waarvan de verlaten stenen huizen stille getuigen waren. Gelukkig vonden we tijdig stromend bronwater en konden we onze drankvoorraden aanvullen. Rick zag dat het goed was en observeerde hoe onze groep steeds meer zijn vertrouwde vormen losliet. Iedereen hielp elkaar op een bijzonder warmmenselijk niveau.
De eerste col boven de 2000 meter werd probleemloos overwonnen en de 'echte' trekkers die we daar ontmoetten deden hun petje af bij het zien van zoveel moed en overgave. De afdaling naar Ponte Maira verliep voorspoedig en de Locanda Mistral vergastte ons met een culinair hoogtepunt. Alweer een dag voorbij die we op het palmares kunnen bijschrijven!